Ο σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ πολιορκεί την Κωνσταντινούπολη και ζητά την παράδοσή της. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος οργανώνει την άμυνα με λίγους αποφασισμένους υπερασπιστές και αρνείται την παράδοση της πόλης και την υποδούλωση των κατοίκων της.
Μωάμεθ Β΄
Ο νέος σουλτάνος Μωάμεθ Β’
διαβεβαίωσε τη βυζαντινή πρεσβεία, που παραβρέθηκε στην ενθρόνισή του
στην Αδριανούπολη, ότι θα σεβαστεί τις συνθήκες που ο πατέρας του είχε
κάνει με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Από τον πρώτο χρόνο της
διακυβέρνησής του όμως, όλες οι ενέργειές του έδειχναν πως
προετοιμάζεται για την πολιορκία και την Άλωση της Πόλης.
|
Το Μάρτιο του 1453 ο τουρκικός στρατός, που ξεπερνούσε τις εξήντα χιλιάδες άνδρες, άρχισε να συγκεντρώνεται γύρω από τα τείχη. Ο στόλος κατέλαβε τα νησιά της Προποντίδας και περιπολούσε στα στενά, εμποδίζοντας κάθε πλοίο να φέρει εφόδια στην Πόλη. Κι ο ίδιος ο Μωάμεθ έστησε τη χρυσοϋφαντη σκηνή-στρατηγείο του απέναντι από την πύλη του Αγίου Ρωμανού, ανάμεσα σε χιλιάδες γενίτσαρους. Εκεί κοντά είχε στηθεί και το πιο μεγάλο από τα κανόνια του Ουρβανού, η Μπορμπάρδα, για να γκρεμίσει, αν χρειαζόταν, την πύλη και τα γύρω τείχη. |
Έναρξη της πολιορκίας. Πιθανότερος αριθμός τούρκων στρατιωτών 260.000-400.000
Η Μπομπάρδα λέγεται ότι είχε
μήκος 8 μέτρα, διάμετρο 75 εκ. και είχε δυνατότητα να εκτοξεύσει βλήμα
544 κιλών. Χρειαζόταν 3 ώρες για να ξαναγεμίσει.
|
Η Μπομπάρδα
|
|
|
Στις 6 Απριλίου, ο
Μωάμεθ έστειλε μήνυμα στον Κωνσταντίνο, ζητώντας του την παράδοση της
πρωτεύουσας. Η απάντηση του αυτοκράτορα ήταν αρνητική κι αντάξια της
χιλιόχρονης ιστορίας της Πόλης.
Την αρνητική απάντηση ακολούθησε καταιγίδα κανονιοβολισμών. Οι πολιορκητές ξεχύνονται προς τα τείχη. Στήνουν ξύλινους πύργους, σκάβουν λαγούμια κάτω από τα από τα τείχη, χτυπούν με καταπέλτες, προσπαθούν να σκαρφαλώσουν με ανεμόσκαλες στις επάλξεις. Και οι πολιορκημένοι αποκρούουν τις επιθέσεις και καίνε τους πύργους και τους αναρριχώμενους με υγρό πυρ. Και όταν πέφτει η νύχτα, γυναίκες και παιδιά μεταφέρουν υλικά και οι τεχνίτες επισκευάζουν τα ρήγματα που άνοιξαν τα κανόνια στα τείχη. Κοντά στους υπερασπιστές είναι ολημερίς και τους συντονίζει ο Ιουστινιάνης αλλά και ο ίδιος ο αυτοκράτορας, που τους εμψυχώνει. Καθώς περνούν οι μέρες όμως, τα τρόφιμα και τα εφόδια λιγοστεύουν. Αυτό το ξέρουν οι πολιορκημένοι, μα κανένας δεν το λέει φωναχτά. Κι όλοι έχουν την ελπίδα πως όπου να’ ναι θα φανεί κάποια βοήθεια από τη Δύση. |
|
|
|
Στις 20 Απριλίου,
ξημερώματα, οι ελπίδες των αποκλεισμένων ζωντανεύουν. Τρία μεγάλα
γενοβέζικα καράβια και μια βυζαντινή φορτηγίδα με κυβερνήτη το
Φλαντανελά, περνούν απαρατήρητα τα στενά, φτάνουν στην Προποντίδα και
κατευθύνονται στον Κεράτιο, φορτωμένα σιτάρι, εφόδια και πολεμιστές. Οι
Τούρκοι ξαφνιάζονται και ρίχνονται πάνω τους να τα προλάβουν πριν
περάσουν την αλυσίδα. Στη σκληρή ναυμαχία που ακολούθησε, τα χριστιανικά
καράβια νίκησαν και μπήκαν στον ελεύθερο ακόμη Κεράτιο. Το γεγονός
αυτό εμψύχωσε τους πολιορκημένους, που δέχτηκαν σαν ήρωες τους νικητές.
Εξόργισε όμως το Μωάμεθ, που τιμώρησε σκληρά το ναύαρχό του και πήρε
νέα μέτρα, πιο σκληρά, για την πολιορκία και την άλωση της Πόλης.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου